(juni 2013) Na een korte, drukke maar ook heel goede week zijn we weer terug uit Zimbabwe. Een prachtig land qua natuur en mensen! Maar ook veel vergane glorie, verval en armoede. De mensen daar waren ontzettend dankbaar, niet alleen voor de waterput, die we op 25 mei officieel geopend hebben, maar ook voor onze komst én voor alle spullen die we hebben meegenomen. Deze dank willen we natuurlijk aan jullie overbrengen! Op papier lijkt het zo kaal als iedereen je daar zo ongeveer om de hals vloog om je te bedanken voor het water en voor de spullen.
Aktie voeren om geld bij elkaar te krijgen voor een put is één ding. Je weet hoe nodig het is. Maar om het met eigen ogen te zien, hoeveel mensen er elke dag komen om water te halen is toch heel iets anders. Je ziet de mensen uit de hele buurt komen en gaan, met emmers van 20 liter op hun hoofd of een paar jerrycans op een kruiwagen of een handwagen. Soms moeten ze best lang wachten omdat de pomp ongeveer een half uur kan pompen voordat het water in de bron op is. Dan zit er een voorraadje in de tank waar de mensen hun emmers mee kunnen vullen. Na een uurtje kan de pomp weer aan, dan is er weer water. Zo gaat het de hele dag door. Soms staat er om half vijf ’s morgens iemand huilend bij ds. Kingstar Chipata en zijn vrouw Ruth, die tegenover de kerk wonen en het beheer hebben over de pomp, voor de deur omdat ze geen druppel water meer in huis heeft…
In overleg met Kingstar en Ruth hebben we de spullen die door zoveel mensen gegeven en gebracht zijn, bij hen thuis achtergelaten. Zij zullen ze later uitdelen onder de mensen, niet alleen in Chinhoyi maar ook op de dertien gebedshuizen. Als wij ze nu hadden uitgedeeld had het teveel geleken op campagne voeren voor de verkiezingen die op 15 juli 2013 gehouden worden.
Naast de officiële opening van de waterput hebben we uiteraard nog veel meer gedaan. We hebben bijna alle prayerpoints bezocht, dus veel in de auto gezeten over bijzonder slechte wegen. Soms zelfs diep de bergen in. Het was bijzonder om te zien onder welke omstandigheden deze mensen moeten leven en bij elkaar komen. In één van de kleine dorpjes mochten we in een authentieke hut kijken. Wat hebben wij dan een rijk bestaan!
In Dalfsen hebben we een avond verzorgd met foto’s en een reisverslag. Thijs en Koen weten bijvoorbeeld precies hoe je een kip (niet) moet slachten ;-)! Annet en Wim kunnen alles vertellen over de kerkjes, Womansguild, levensomstandigheden enz. Mocht u een project van ons willen steunen, dan zijn wij in overleg altijd bereid een voorlichting bij u te verzorgen.
Om een indruk van de reis te krijgen kunt u ook kijken bij dereisfoto’s of de foto’s van de kinderen of volwassenen
Groeten, Wim, Thijs en Koen Holtrust en Annet Jonker.